ฉันมักจะให้นักเรียนเขียนของฉันจากหนังสือ สล็อต

ของผู้เขียนจอร์เจียเฮิร์ดการเขียนทางบ้าน เธอแนะนำคำภาษาสเปนว่า querencia - "สถานที่ที่คน ๆ หนึ่งรู้สึกปลอดภัยเป็นสถานที่ที่ดึงเอาความแข็งแกร่งของตัวละครออกมาเป็นสถานที่ที่รู้สึกเหมือนอยู่บ้าน" ฉันขอให้นักเรียนบรรยายสถานที่ที่พวกเขารู้สึกเหมือนอยู่บ้านมากที่สุด น่าแปลกใจที่คำอธิบายเหล่านี้ไม่ค่อยแสดงถึงบ้านจริงของพวกเขา เป็นภาพชายหาดและภูเขาและพื้นที่ป่าถนนในเมืองที่แออัดร้านกาแฟที่คึกคัก บางครั้งพวกเขาไม่ได้อธิบายสถานที่เลย แต่แทนที่จะเป็นความรู้สึกของการอยู่ใน บริษัท ของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง

ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดถึงช่องว่างเหล่านั้นเช่นกันและวิธีที่การเข้าถึงที่ จำกัด ของเราและกันและกันถูกพับเก็บไว้ในประสบการณ์สะสมของการสูญเสียระหว่างการแพร่ระบาดครั้งนี้ ไม่ใช่แค่สำนักงานนักบำบัดของฉันเท่านั้นที่ถูกส่งไปยังโซนที่ จำกัด ไว้ที่สองมิติ การพบปะกับผู้คนในวิถีชีวิตประจำวันของฉันไม่ว่าจะเป็นห้องเรียนในวิทยาลัยธุรกิจโบสถ์หรือแม้แต่การสังสรรค์ในครอบครัว (เพราะฉันอาศัยอยู่ข้ามพรมแดนแคนาดาที่ปิดสนิท) - ส่วนใหญ่กลายเป็นเสมือน วิธีการเชิงบรรทัดฐานที่เราโต้ตอบและสร้างความสัมพันธ์โดยการ "อยู่ในโลก" ร่วมกันถูกระงับ

เราทุกคนต่างเสียใจกับการสูญเสียสิทธิ์เสรีเกี่ยวกับวิธีการและเมื่อเราเข้าสู่พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ในชีวิตของเราเจรจาใหม่ว่าความรู้สึกใกล้ชิดเป็นอย่างไรและกำหนดพารามิเตอร์ความไว้วางใจของเราใหม่ เราอาจต้องใช้เวลาสักพักในการเรียนรู้วิธีรวบรวมและรู้สึกว่าได้รับการปกป้องในแพลตฟอร์มเสมือนจริงด้วย นอกจากนี้ยังอาจหมายถึงการเรียกคืนความเป็นเจ้าของของเราและพยายามที่จะอาศัยแพลตฟอร์มเหล่านั้นด้วยวิธีที่แท้จริงมากขึ้น ในขั้นตอนแรกฉันเพิ่งอ่านบทความนี้ถึงดร. B และนั่นอาจเป็นวิธีเริ่มต้น

อ้างอิงจาก สล็อต

Link: คลิ๊กที่นี่